Οι ολιγάρχες έκλεισαν το στόμα της Ελλάδας - βοηθήστε την Ελλάδα!

Το απότομο κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.: της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, έχει έναν συμβολισμό τόσο ισχυρό που μας αναγκάζει να παραβλέψουμε, τούτες τις ώρες, τα παράπονα για τον προκλητικό τρόπο λειτουργίας του εν λόγω οργανισμού του Δημοσίου.

Η φίμωση της ΕΡΤ ισοδυναμεί με φίμωση της φωνής της χώρας. Οι βιαστές τής Ελλάδας έκλεισαν το στόμα της, επιτείνοντας το διεθνή διασυρμό και τον εξευτελισμό της. Οι άγαρμπες κινήσεις και ο συνωμοτισμός τού καθεστώτος άφησαν άναυδους όχι μόνο τον ελληνισμό της οικουμένης αλλά ακόμα και τους ξένους.

Ο βαθύτερος συμβολισμός αυτής της «εκκαθαριστικής» πράξης, προσομοιάζει με την καύση των εντυπωμένων σε βιβλία πνευματικών έργων στη ναζιστική Γερμανία του Αδ. Χίτλερ. Οι δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ανάγκες που κάλυπταν οι εκπομπές της ΕΡΤ ξεχάστηκαν μέσα σε μία νύχτα, από την καταστροφική συγκυβέρνηση. Συνεπώς, η διακοπή του σήματος της ΕΡΤ αποτελεί πράξη προσβολής κατά της ελληνικής δημοκρατίας, της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού πολιτισμού.

Δεν υπάρχει άνθρωπος, με δημοκρατικές ευαισθησίες, που να μην αντιλαμβάνεται ότι, αφού ο ρόλος της δημόσια ραδιοτηλεόρασης είναι συνυφασμένος με τη δημοκρατία, η διακοπή μετάδοσης του σήματος της ΕΡΤ υποδηλώνει σοβαρότατο πλήγμα στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Η Ρεπούση είναι κάθαρμα, αλλά δεν είναι το μοναδικό κάθαρμα…

Τελικά, η Ρεπούση, την έστειλε ή δεν την έστειλε την επιστολή με την οποία καλούσε βουλευτές, κόμματα και δημοσιογράφους να αντιδράσουν στο ενδεχόμενο ποινικοποίησης της άρνησης της αναγνώρισης των γενοκτονιών των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας;

Πάντως, είτε είναι αλήθεια είτε ψέμα, κανέναν δεν θα εξέπληττε μια τέτοια ενέργεια από μέρους της. Η φερόμενη ως ιστορικός είχε τα κίνητρα για να συγγράψει μια τέτοια επιστολή: Πιθανότατα θα είναι (μαζί με άλλους) υποψήφια κατηγορούμενη εάν ψηφιστεί ο αντιρατσιστικός νόμος, περιλαμβάνοντας τη διάταξη που ποινικοποιεί την άρνηση των γενοκτονιών του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Οι λόγοι είναι γνωστοί: Η Ρεπούση έχει ήδη αμφισβητήσει τη γενοκτονία των Μικρασιατών με όσα έχει γράψει στο περιβόητο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Τάξης του Δημοτικού• επίσης έδειξε την αντίθετη άποψή της για τη γενοκτονία των Ποντίων όταν, τις προάλλες, προσέβαλε τη μνήμη των θυμάτων του αιμοδιψή σφαγέα Κεμάλ, αφού ήταν η μόνη από τους βουλευτές που βγήκε εκτός της αιθούσης της Βουλής προκειμένου να μην τηρήσει ενός λεπτού σιγή. Προφανώς, για τη βουλευτίνα της ΔΗΜΑΡ, ακόμα και η Διεθνής Ένωση Ειδικών Μελέτης Γενοκτονίας (International Association of Genocide Scholars, IAGS) που αναγνώρισε τις γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας είχε κριτήρια εθνικιστικά και όχι ανθρωπιστικά ή ιστορικά. Καταφανώς –αν και αφελώς!–, η κατ’ όνομα ιστορικός,  θεωρεί ότι μόνον αυτή έχει το σπάνιο χάρισμα να αναλύει σωστά την ιστορική μνήμη με τρόπο μοναδικό και αναμφισβήτητο. Ενώ στην πραγματικότητα παραχαράσσει την ιστορία, ερμηνεύοντας τα ιστορικά δεδομένα βάσει των υποκειμενικών  ιδεοληψιών της που στερούνται επιστημοσύνης.