Η Μεγάλη Εβδομάδα

Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών ονομάζεται κατά το χριστιανικό εορτολόγιο η τελευταία εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αρχίζει από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο. Είναι αφιερωμένη στα εκούσια Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού, τον σταυρικό θάνατο και την ένδοξη Ανάστασή Του. Ονομάζεται «Μεγάλη» γιατί τα γεγονότα που διαδραματίζονται είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο. Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας είναι οι πιο ιερές του εκκλησιαστικού έτους.

Λειτουργικός χρόνος της Μεγάλης Εβδομάδας 
Είναι γνωστό ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, τα εκκλησιαστικά πράγματα θεωρούνται κατά δύο τρόπους: κατ’ ακρίβεια και κατ’ οικονομία. Η Εκκλησία, κατ’ οικονομία (φιλάνθρωπα σκεπτόμενη), προκειμένου να διευκολύνει όσο περισσότερους πιστούς στην παρακολούθηση των Ακολουθιών, επέτρεψε με την έναρξη της Μ. Εβδομάδας την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. Οπότε, την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μ. Δευτέρας, τη Μ. Δευτέρα το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μ. Τρίτης κ.ο.κ.

Γάμος ομόφυλων: Το αποκριάτικο πάρτι των ΗΠΑνθρώπων της "Δημοκρατίας" (gay bar - Greek government version)

Ο νόμος για το γάμο ομόφυλων ή ομοφύλων ή ομοφυλόφιλων ζευγαριών ψηφίστηκε, στις 15 Φεβρουαρίου 2024, με πλειοψηφία 176 «Ναι», 76 «Όχι», 46 αποχές και 2 «παρών».

Κατά την άποψη του Τσάρλς Μπουκόφσκι: "Η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας είναι ότι στη δημοκρατία ψηφίζεις πρώτα και παίρνεις διαταγές μετά. Στη δικτατορία, δεν χρειάζεται να χάσεις τον καιρό σου ψηφίζοντας."

Βεβαίως, το απόφθεγμα του Μπουκόφκσι αφορά τις κατ' επίφασιν δημοκρατίες, δηλ. τις μασκαρεμένες ολιγαρχίες. Σε αυτού του τύπου τις δήθεν δημοκρατίες, ακόμα και για τα σπουδαιότερα κοινωνικά ζητήματα, οι αποφάσεις παίρνονται είτε από μειοψηφίες που με τεχνητό τρόπο μετατρέπονται σε μονοκομματικές πλειοψηφίες, είτε με απόσπαση ή κατασκευή της συναίνεσης μέσω μαύρης προπαγάνδας με χρήση των συστημικών ΜΜ'Ε' που υπονομεύουν συστηματικά την κοινωνία προβάλλοντας και επιβάλλοντας πλαστά πρότυπα ζωής.

Τα πρότυπα ζωής (life style) μετατρέπουν μαζικά τα άτομα που έχουν εκτεθεί στο μοντέλο προπαγάνδας των "δημοκρατιών" τύπου Η.Π.Α. σε υποχείρια της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Η νέα "ηθική" που προωθείται αποσκοπεί στην καθιέρωση νέων καταναλωτικών αναγκών που θα εξυπηρετηθούν από νέες αγορές. Η αύξηση των κερδών των βιομηχανιών που σχετίζονται με τα φάρμακα, τη βιοτεχνολογία, την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και την πλαστική χειρουργική δεν μπορεί να επιτευχθεί αν οι μάζες δεν συναινέσουν στην αλλαγή του μοντέλου της λεγόμενης "πατριαρχικής οικογένειας". Άρα για να κατασκευαστεί η συναίνεση αυτό που χρειάζεται δεν είναι τίποτα άλλο από τη κατασκευή ενός νέου εχθρού που θα αποπροσανατολίσει και θα διχάσει την κοινωνία. Όπως στο πρόσφατο παρελθόν εφευρέθηκε η κομμουνιστική απειλή, έτσι σήμερα μέσω των ΜΜ'Ε' καθιερώνεται στις συνειδήσεις των ατόμων που απαρτίζουν τις μάζες ως απειλή η πατριαρχία και ό,τι σχετίζεται με αυτή.

Καλή σαρακοστή!

Τέμπη 2024: δεν ήταν δυστύχημα, δεν είναι τραγωδία - είναι ΕΓΚΛΗΜΑ (βίντεο)

Ένα βίντεο για την επέτειο του εγκλήματος των Τεμπών. Αφιερωμένο στη μνήμη των 57 αδικοχαμένων επιβατών της επιβατικής αμαξοστοιχίας Intercity "62" (IC62: Αθήνα - Θεσσαλονίκη), η οποία συγκρούστηκε μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία "63503" (Θεσσαλονίκη - Λάρισα), στις 28/2/2023 και ώρα 23:21.

Για το εν λόγω βίντεο απαιτείται από τους θεατές να βρουν περίπου 15 λεπτά σιωπής και ησυχίας. Να καθίσουν κάπου αναπαυτικά και να προσπαθήσουν να το καταλάβουν.

Αιωνία η μνήμη του εγκλήματος. Καλό Παράδεισο στις ψυχές των αδικοχαμένων. Κουράγιο στους συγγενείς. Ο πόνος δικός τους -- η συμπόνια και η έμπρακτη συμπαράσταση στον αγώνα που κάνουν για την απόδοση δικαιοσύνης το χρέος όλων μας. Και βέβαια η συμπαράσταση αφορά και τους (τουλάχιστον) 85 τραυματίες που είχαν τη τύχη με το μέρος τους.

Πόλεμος και προπαγάνδα

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στις 26 Φεβ. 2022, με αφορμή τη λεγόμενη, σύμφωνα με τους Ρώσους: "ειδική στρατιωτική επιχείρηση για την αποστρατικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας", η οποία ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Ωστόσο, αποφάσισα να το δημοσιεύσω τώρα, με νέα αφορμή την εισβολή του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζα στις 28 Οκτωβρίου 2023.

1. Πόλεμος
Τι είναι ο πόλεμος; Προφανώς είναι η φάρσα της Ιστορίας· είναι το μέσο για την «απελευθέρωση» του μίσος κατά του άλλου· είναι το μέσο για να μικρύνεις το μπόι της ανθρωπότητας.

Οι  πόλεμοι θα εξακολουθήσουν να ταλαιπωρούν τις κοινωνίες των ανθρώπων για αρκετά χρόνια. Αφού φαίνεται ότι η σκαιότητα και η βία τους θεωρείται ο αποτελεσματικότερος τρόπος απόδειξης της ισχύος ενός κράτους: της κύριας δρώσας οντότητας με δικαίωμα στη χρήση βίας. Βία που έχει πάψει προ πολλού να εκλαμβάνεται ως παθολογικό φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Καθώς σύμφωνα με τον Jean Ziegler έχει μετατραπεί, μέσω της οργανωμένης έλλειψης αγαθών, σε «δομική βία» (βλ. ενδ. «Η Αυτοκρατορία της Ντροπής», Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2008, σελ. 49, 51). Άρα εκείνο που αλλάζει με τον καιρό είναι τα είδη και τα αίτια – ή μάλλον οι αφορμές της βίας του πολέμου. Ενώ και η τύχη έχει τη θέση της στην ιστορία, λέει ο Edword O. Wilson, καθώς: «Μικρά ατυχήματα μπορεί να έχουν μεγάλες συνέπειες. Ο χαρακτήρας ενός ηγέτη μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο ή σε ειρήνη…» (βλ. ενδ. «Σύναλμα – η ενότητα της γνώσης», Σύναλμα, 1999, σελ. 394).

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, παρατηρήθηκε μεγάλη μείωση των διακρατικών πολέμων. Όμως δεν συνέβη το ίδιο με τους εσωτερικούς – τους λεγόμενους και «νέους πολέμους», οι οποίοι μετά από το 1990 αποτελούν το 90% των ένοπλων συγκρούσεων. Ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις συγκρούσεις που ξεκίνησαν ως εσωτερικές εξελίχθηκαν τελικά σε διακρατικές.

(κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Τους διακρατικούς ή διεθνείς πολέμους τρέφει ο συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ των κυρίαρχων κρατών και των κυρίαρχων τάξεων που ταυτίζονται με αυτά επειδή ωφελούνται από τη διαχείριση του πλούτου των κρατών. Συνεπώς, στις περιπτώσεις που το κόστος του θα είναι μικρότερο από τα οφέλη, ο πόλεμος θα επιλέγεται από τις κυβερνήσεις των κρατών για την εξυπηρέτηση των σκοπών τους. Όταν ο λόγος γίνεται για τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, ένας από τους σκοπούς είναι η διατήρηση, ή η αναρρίχηση, στην κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας του διεθνούς συστήματος.

Το κακό με τον πόλεμο είναι ότι κάνει μανιχαϊστές ακόμα και τους ανθρώπους που δεν μετέχουν άμεσα στη φρίκη του. Τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν την ευθύνη για αυτό το σκοπό. Η πλαισίωση που συνοδεύει κάθε είδηση από το πεδίο των μαχών πλήττει τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι άνθρωποι χωρίζονται, ανάλογα με την προπαγάνδα στην οποία έχουν εκτεθεί, σε υποστηρικτές του αμυνόμενου ή του επιτιθέμενου. 

Εκείνο που τις περισσότερες φορές διαφεύγει της προσοχής είναι ότι, σε ορισμένους πολέμους, άλλος ένας ύπουλος συντελεστής είναι ο επιτήδειος διοργανωτής του πολέμου. Ίσως αυτόν να υπονοούσε ο Αμερικανός στρατιωτικός, K. K. V. Casey, στη φράση του: «Οι πόλεμοι συνήθως αρχίζουν δέκα χρόνια πριν πέσει η πρώτη τουφεκιά». 

Πάρε με, όταν φτάσεις... στην κάλπη

 (κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Είσαι ένας εγωπαθείς ανθρωπάκος; Τότε για εσένα πάντα η σκοπιμότητα θα είναι πάνω από τον σκοπό και θα αναρωτιέσαι στη μίζερη ζωή σου με τον τρόπο που ανέδειξε ο Ν. Καζαντζάκης: «Ποιος είναι ο σκοπός του αγώνα τούτου; Έτσι ρωτάει ο κακομοίρης, συμφεροντολόγος πάντα, νους του ανθρώπου, ξεχνώντας πως η Μεγάλη Πνοή δε δουλεύει μέσα σε ανθρώπινο καιρό, τόπο κι αιτιότητα». Αυτό που οφείλεις να γνωρίζεις είναι γνωστό ήδη στον ανώτερο άνθρωπο, δηλ. στον ευσυνείδητο πολίτη: συμφέρον που δεν συνδέεται με το κοινό καλό, είναι ανήθικο συμφέρον.

Όσοι λαθεμένα σκέφτονται να μην προσέλθουν στην κάλπη, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, είναι καλό να αναθεωρήσουν. Διότι «η τυραννία ενός ηγεμόνα σε μια ολιγαρχία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το κοινό καλό όσο η απάθεια των πολιτών σε μια δημοκρατία» (Montesquieu).

Όλοι στις κάλπες, λοιπόν, για να θριαμβεύσει η πλειοψηφία των πολιτών και όχι η μειοψηφία των κολλητών και των κουμπάρων.

Εθνικές εκλογές 2023: Το δίλημμα των εκλογών με μια εικόνα

 (Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

 

 

Ο ανεξάρτητος βουλευτής Ανδρέας Πάτσης ιδρύει νέο κόμμα...

(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Σκάνδαλο SIEMENS: Παραγραφή κακουργημάτων. Έσχος! (Σχόλια μόνο με εικόνες)

Η αποτυχία της ελληνικής δικαιοσύνης να αποδώσει δίκαιο αποδεικνύει για πολλοστή φορά το σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας. Διότι σύμφωνα με τον Πασκάλ: "Δικαιοσύνη χωρίς εξουσία είναι ανίσχυρη. Εξουσία χωρίς δικαιοσύνη είναι τυραννία". Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πολίτης σε τούτη τη δύσμοιρη τη χώρα που να μην φωνάζει: ΑΙΣΧΟΣ!

 (κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

 

Ο Πάπας και οι παπατζήδες

 

Εξουσία καταναγκασμού με πρόφαση τη δημόσια υγεία

Επιστρέφω, σιγά σιγά, στην ελληνική ιστολογία με την ελπίδα να συμβάλω με τις απόψεις μου στη συνάντηση σε έναν κοινό λογικό τόπο, μέσω του ελεύθερου - αλογόκριτου διαλόγου που εξασφαλίζει μόνο η δημοκρατία του Διαδικτύου.

Τούτη την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητο όλοι μας να παραμείνουμε μονοιασμένοι. Η ελληνική κοινωνία για άλλη μια φορά μετά την εποχή των πτωχευτικών μνημονίων καλείται να δείξει την αποφασιστικότητά της και την εξυπνάδα της. Καλείται να συγκροτήσει ισχυρά κινήματα που τα βασικά χαρακτηριστικά τους θα είναι η ομόνοια, η αλληλεγγύη και η αγάπη για ποιοτική δημοκρατία.

Η κοινωνία δεν πρέπει να επιτρέψει στους μηχανισμούς του κυρίαρχου συστήματος να τη διαιρέσουν/διαλύσουν. Όλοι οι πολίτες οφείλουν να αποδοκιμάζουν έντονα εκείνους που προσπαθούν με προπαγάνδα να καθιερώσουν τις νέες κοινωνικές ταυτότητες: των εμβολιασμένων και των ανεμβολίαστων, μέσω της βιομηχανίας του φόβου, δηλ. των Μέσων Μαζική «Ενημέρωσης» ή Εξημέρωσης ή Εξαπάτησης.

Οι παρενέργειες των μέτρων κατά της νέας νόσου covid-19 είναι σοβαρές και αφορούν πλέον την υγεία της Δημοκρατίας. Η νέα νόσος φαίνεται να εργαλειοποιείται, προκειμένου διάφορα «στρατόπεδα» να επιτύχουν ταπεινούς ή σκοτεινούς στόχους οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τη δημόσια υγεία. Χρησιμοποιούν τη γενικότητα της δημόσιας υγείας ως πρόφαση προκειμένου να δομήσουν διάφορες μορφές καταστολής, σε ένα πολίτευμα όπου η βία θα είναι το βασικό δομικό του χαρακτηριστικό. Ένα τέτοιο πολίτευμα δεν μπορεί να ονομάζεται δημοκρατικό.

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ στην «Κριτική της Διαλεκτικής Λογικής» λέει ότι βία δεν αποτελεί αναγκαστικά μια πράξη. Και εξηγεί το μηχανισμό της: «Μέσα στην αμοιβαιότητα, η οποία τροποποιείται από τη σπανιότητα, ο άλλος μάς φαίνεται ως ο αντι-άνθρωπος, στο βαθμό που αυτός ο ίδιος άνθρωπος εμφανίζεται ως ριζικά Άλλος. Δηλαδή φορέας για μας μιας θανάσιμης απειλής.»[1] Ποιους Άλλους εμφανίζουν σήμερα ως φορείς θανάσιμης απειλής; 

Η χρήση της προπαγάνδας αντί της πειθούς αποδεικνύει τον αντιδημοκρατικό τρόπο σκέψης του επικεφαλής του κράτους. Διότι η προπαγάνδα, μέσω των μηνυμάτων φόβου, είναι γνωστό ότι χρησιμοποιείται για τον επηρεασμό του πανικόβλητου αποδέκτη με μόνο στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του προπαγανδιστή. Ενώ, αντιθέτως, η πειθώ αποτελεί μια διαδικασία διάδρασης που ικανοποιεί τις ανάγκες τόσο του πειθόμενου όσο και του πείθοντα. 

Όλοι μαζί λοιπόν, ενωμένοι και αποφασισμένοι οφείλουμε να γιατρέψουμε, προτού να είναι αργά, την αρρωστημένη, από το νέο φασισμό, Δημοκρατία μας. Διαφορετικά είναι πολύ πιθανόν, όταν περάσει το όνειρο του φόβου, να ξυπνήσουμε μέσα σε μια αντιδημοκρατική δυστοπία σαν αυτή που περιέγραψε ο Τζορτζ Όργουελ ή ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη. 

 ---------

1. «Κριτική της διαλεκτικής λογικής», Ζαν Πολ Σαρτρ, Παρίσι, εκδ. Gallimard, 1960