Παναγιώτης Ψωμιάδης: «Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα» ή «αμαρτία λεγομένη, η μισή συγχωρημένη»;

Διαπιστευτήρια: Όσα ακολουθούν, γράφτηκαν πέρα από κομματικές σκοπιμότητες, σε μια προσπάθεια δίκαιης (κατά το δυνατόν) προσέγγισης του ζητήματος. Εμείς, δεν θα κάνουμε ότι: "δεν ξέραμε τίποτα για τον φόνο"...

(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Η είδηση της καταδίκης του Περιφερειάρχη κεντρικής Μακεδονίας, κ. Παναγιώτη Ψωμιάδη, δημιούργησε αντιφατικά συναισθήματα: άλλοι έσπευσαν να βγάλουν τη χολή τους εναντίον του, κι άλλοι να τον υπερασπιστούν. Συγχυσμένη η πόλη: Τόσο ο λαός, όσο και οι πολιτικοί της. Φαίνεται να έχει χαθεί το μέτρο της δίκαιης αξιολόγησης των καταστάσεων. Αυτό, βέβαια, με όσα συμβαίνουν γύρο μας, σε ένα βαθμό είναι δικαιολογημένο στους απλούς πολίτες. Η κριτική τους ικανότητα έχει παροπλιστεί από τις διαρκείς επιθέσεις (προπαγάνδας) των Μονόδρομων Μέσων Ενημέρωσης (ΜΜΕ).

Θα ήταν ενδιαφέρον να παρακολουθούσαμε τον τρόπο με τον οποίο θα παρουσίαζαν την είδηση, της καταδίκης Ψωμιάδη, τα κανάλια της «ελληνικής» τηλεόρασης. Όμως, έτυχε να απεργούν πάλι. Έχει  και ο Τύπος τα προβλήματά του, αφού πλέον το Δημόσιο Χρήμα δεν περισσεύει για όλους…

Άλλωστε, στο όνομα της υπεράσπισης του Δημοσίου Χρήματος δεν καταδικάστηκε και ο Περιφερειάρχης; Ή μήπως η καταδίκη του είναι περισσότερο πολιτική; Δεν είναι αυτονόητη η απάντηση. Τουλάχιστον όχι πριν εξεταστεί αντικειμενικά η σοβαρότητα του παραπτώματος, μέσα από δύο οπτικές:

• (α) Με βάση την επικρατούσα αντίληψη – νοοτροπία της κοινωνίας του ρουσφετιού (που γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ): η απόφαση του Δικαστηρίου κρίνεται υπερβολική. Δεδομένου ότι εξοντώνει πολιτικά έναν άνθρωπο που δεν έκανε τίποτα διαφορετικό (σύμφωνα με το κατηγορητήριο) από όσα –ακούγεται– ότι γίνονται σε όλες τις τοπικές αυτοδιοικήσεις της χώρας: μείωσε (υπερβολικά έστω) το πρόστιμο ενός κακού επαγγελματία, κατόπιν παρακλήσεως.
• (β) Με βάση το γράμμα του νόμου: η καταδίκη του Περιφερειάρχη κρίνεται αυστηρή. Όμως, αυτό δεν ενδιαφέρει έναν αδέκαστο κριτή. Ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να τηρείται απ' όλους. Σωστά, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις,  η ανεκτική κατανόηση και η μεγαλοψυχία, μπορεί να είναι πιο δίκαιη από την ψυχρή – αυτοματοποιημένη κατάκριση και τιμωρία. Ειδικά όταν ο άνθρωπος που κατηγορείται βαρύνεται με δυσανάλογα μικρό παράπτωμα, σε σχέση με τα μεγάλα κι ατιμώρητα σκάνδαλα της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, παρά την καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου –μέχρι την αποδοχή ή όχι της αίτησης αναίρεσης από τον Άρειο Πάγο–, όσα θα ακολουθήσουν δεν θα πρέπει να  είναι ενάντια στην άποψη της (τοπικής) κοινωνίας. Της οποίας: η ηπιότητα, η ανθρώπινη συμπάθεια και η κατανόηση, μπορεί να αμβλύνει την αδιαλλαξία της δικαιοσύνης, ώστε τελικά να απονεμηθεί χάρη στον ένοχο. Διότι η κοινωνία γνωρίζει τα «ήθη»* που επιβάλει σε αυτούς που εκλέγει. Δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της. Κυρίως, αναγνωρίζει την υποκριτική πολιτική σκοπιμότητα, των καιροσκόπων τού φαύλου πολιτικο-εκδοτικού συστήματος που κρίνουν (μαζί με τους κομματισμένους οπαδούς τους) με δύο μέτρα και δύο σταθμά – μόνο τους άλλους.

(Σημ.: Αυτό το τελευταίο, ο γράφων, το έκλεψε από μια συζήτηση που άκουσε έξω από το καφενείο της γειτονιάς του: την πραγματική βουλή των πολιτών…)

----------------
*Αυτό δεν παραπέμπει στη φράση: "μαζί τα φάγαμε", απλά υπονοεί την ανώριμη στάση των περισσοτέρων νεοελλήνων, να παρακάμπτουν το νόμο

Υ.Γ.
1. Εργασία για δημοσιογράφους: Το Δεκέμβριο του 2010, υπήρξαν δημοσιεύματα στον παραδοσιακό τυπο για διαπιστωμένες παραβάσεις που αφορούσαν ειδικά: «νοθεία καυσίμων στην περιοχή της Αττικής». Αναφέρονταν τα πλήρη στοιχεία των εταιρειών, καθώς και τα πρόστιμα που τους είχαν επιβληθεί. Επίσης, γενικά, με βάση τα αποτελέσματα των ελέγχων της Νομαρχίας Αθηνών (σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα), είχαν δημοσιευτεί τα συνολικά πρόστιμα ύψους 843.201,63 ευρώ που είχαν επιβληθεί σε 124 επιχειρήσεις.  Προτρέπουμε, την τάξη των δημοσιογράφων της χώρας να κάνει μία έρευνα για το αν εισπράχθηκαν αυτά τα ποσά των προστίμων (ή αν έγιναν μειώσεις, ή διαγραφές κτλ.). Θα περιμένουμε την πληροφόρησή τους.
 

2. Σε μεγάλους μπελάδες τους βάλατε –ΟΛΟΥΣ–  κύριε εισαγγελέα…