Κασιδιάρα "Δημοκρατία" και μιντιακή "πολυφωνία"...

Αντί προλόγου
Το χθεσινό άσχημο συμβάν που έλαβε χώρα στο τερέν του ελληνικού «τηλε-Κολοσσαίου», με πρωταγωνιστές – μονομάχους: τον Ηλία Κασιδιάρη, τη Ρένα Δούρου και τη Λιάνα Κανέλλη (υπενθ. στην πρώτη, ο Κασιδιάρης έριξε ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπό της, ενώ τη δεύτερη τη χαστούκισε), δεν δύναται να εκτιμηθεί ευκόλως. Ακριβώς επειδή έγινε «on air» - μπροστά στις κάμερες. Διότι, «μπροστά στις κάμερες όλοι υποκρινόμαστε» είχε πει κάποτε η συγχωρεμένη η Μαλβίνα Κάραλη. Η προσπάθεια θα είναι να μην χειραγωγηθεί κομματικά το μήνυμα που εκπέμφθηκε από την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη. Το μήνυμα θα σχολιαστεί πέρα από τα πρόσωπα και τα κόμματα. Έχει δύο οπτικές: την Πολιτική και την Κοινωνιολογική, που ίσως να διαφέρουν μεταξύ τους λίγο ή πολύ.

Πολιτική σκοπιά

Εσείς που καταντήσατε: κασιδιάρη τον κοινοβουλευτισμό και κασιδιάρα τη δημοκρατία, κασιδιάρα τη μιντιακή πολυφωνία,  κασιδιάρα τη δικαιοσύνη, κασιδιάρα την υγεία,  κασιδιάρα την οικονομία, κασιδιάρα την παιδεία… Εσείς που καταντήσατε κασιδιάρα την Ελλάδα. Εσείς, για δείτε πού καταντήσατε!

Απουσία διαλόγου, πολιτικού λόγου κι επιχειρημάτων. Εμφανίσεις στα ΜΜ'Ε' μόνο για την αυτοπροβολή. Διαγκωνισμοί για την εικόνα, τα «κουκιά» και την τηλεθέαση. Εξυβρίσεις, συκοφαντίες και ειρωνείες τα τελευταία όπλα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που δεν έχει επαφή με τη πραγματικότητα. Κρίμα…

Τίποτα δεν διδαχτήκατε από την Ιστορία: «Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μίαν αρμάδα. Αλλά δεν εβάσταξεν.  Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια, και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους,ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει.» (Θ. Κολοκοτρώνης, Ομιλία στην Πνύκα, 7/10/1838)

Κατακρίνετε, το κατακριτέο. Αποδοκιμάζετε, το αποδοκιμαστέο. Καταδικάζετε τη βία και τον ολοκληρωτισμό. Ποιά βία; Ποιόν ολοκληρωτισμό; Μα φυσικά των άλλων. Εσείς στη πολιτική ζωή σας δεν είχατε ποτέ παρενθέσεις ολοκληρωτισμού. Δεν υπήρξατε «κασιδιάρηδες». Εσείς δεν χτυπήσατε γυναίκες μέσα στα σπίτια τους ή στις διαδηλώσεις. Έτσι δεν είναι;

Τώρα «σοκάρεστε». Τώρα μιλάτε για φασισμό. Μα εσείς – οι τροφοί του φασισμού, δεν πρέπει να μιλάτε. Ήρθε η ώρα να φύγετε. Αποτύχατε! Ο φασισμός δεν υπάρχει μόνο εκεί που φαίνεται, υπάρχει κι εκεί που κρύβεται. Κυρίως εκεί που κρύβεται. Σήμερα ο φασισμός μπορεί να κρύβεται σε έναν «θεσμό», τον κυρίαρχο…

Κοινωνιολογική σκοπιά
Μια γυναίκα δεν την χτυπάς ούτε με τριαντάφυλλο, λέει ο λαός κι έχει δίκιο κατά κανόνα. Ωστόσο, ο κανόνας γίνεται αξίωμα όταν ηλικιακά η γυναίκα θα μπορούσε να ήταν μάνα σου. Γιατί όταν χτυπάς μια γυναίκα που ίσως να ήταν μάνα σου, τότε είναι σαν να χτυπάς τη μάνα σου. Αυτό, περισσότερο από άνανδρο, είναι ύβρις!

Αν σε θόλωσε και σε αδίκησε η «Άτη», μπορείς να ισιάσεις το σφάλμα με ευλάβεια, προσευχή και έγκαιρη συγγνώμη. Όλα αυτά με τη σειρά. Διότι, πιθανόν, δεν σου είναι γνωστό, οι αλαζονείες αν αφεθούν θα έχουν κλιμάκωση μέχρι την τελευταία επανάληψη που θα προκαλέσει την οργή των «θεών». Τότε, οι «θεοί» θα συντρίψουν τον υβριστή που απειλεί την ισορροπία του κόσμου. Αυτό το γνωρίζουμε από τους αρχαίους και σοφούς προπάτορες.

Αντί επιλόγου

Προκειμένου να γίνει κατανοητή η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ του κοινωνικού περίγυρου και του συστήματος γενικότερα, σχετικά με τη βία κατά των γυναικών, προτείνουμε την ανάγνωση του μυθιστορήματος: «Οδός Παραδείσου κλειστή», της Φωτεινής Τομαή - Κωνσταντοπούλου (τότε, όταν γράφτηκε, ήταν σύζυγος του γνωστού πολιτικού Νίκου Κωνσταντόπουλου), εκδόσεων «Πατάκη». Κάθε συσχέτιση πρόσωπων και γεγονότων του βιβλίου με την πραγματικότητα είναι συμπτωματική. Δεδομένου ότι η πραγματικότητα, αρκετές φορές, ξεπερνάει τη φαντασία…