Η Ρεπούση είναι κάθαρμα, αλλά δεν είναι το μοναδικό κάθαρμα…

Τελικά, η Ρεπούση, την έστειλε ή δεν την έστειλε την επιστολή με την οποία καλούσε βουλευτές, κόμματα και δημοσιογράφους να αντιδράσουν στο ενδεχόμενο ποινικοποίησης της άρνησης της αναγνώρισης των γενοκτονιών των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας;

Πάντως, είτε είναι αλήθεια είτε ψέμα, κανέναν δεν θα εξέπληττε μια τέτοια ενέργεια από μέρους της. Η φερόμενη ως ιστορικός είχε τα κίνητρα για να συγγράψει μια τέτοια επιστολή: Πιθανότατα θα είναι (μαζί με άλλους) υποψήφια κατηγορούμενη εάν ψηφιστεί ο αντιρατσιστικός νόμος, περιλαμβάνοντας τη διάταξη που ποινικοποιεί την άρνηση των γενοκτονιών του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Οι λόγοι είναι γνωστοί: Η Ρεπούση έχει ήδη αμφισβητήσει τη γενοκτονία των Μικρασιατών με όσα έχει γράψει στο περιβόητο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Τάξης του Δημοτικού• επίσης έδειξε την αντίθετη άποψή της για τη γενοκτονία των Ποντίων όταν, τις προάλλες, προσέβαλε τη μνήμη των θυμάτων του αιμοδιψή σφαγέα Κεμάλ, αφού ήταν η μόνη από τους βουλευτές που βγήκε εκτός της αιθούσης της Βουλής προκειμένου να μην τηρήσει ενός λεπτού σιγή. Προφανώς, για τη βουλευτίνα της ΔΗΜΑΡ, ακόμα και η Διεθνής Ένωση Ειδικών Μελέτης Γενοκτονίας (International Association of Genocide Scholars, IAGS) που αναγνώρισε τις γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας είχε κριτήρια εθνικιστικά και όχι ανθρωπιστικά ή ιστορικά. Καταφανώς –αν και αφελώς!–, η κατ’ όνομα ιστορικός,  θεωρεί ότι μόνον αυτή έχει το σπάνιο χάρισμα να αναλύει σωστά την ιστορική μνήμη με τρόπο μοναδικό και αναμφισβήτητο. Ενώ στην πραγματικότητα παραχαράσσει την ιστορία, ερμηνεύοντας τα ιστορικά δεδομένα βάσει των υποκειμενικών  ιδεοληψιών της που στερούνται επιστημοσύνης.

Παρά ταύτα, σφάλουν όσοι κατακεραυνώνουν μονόπλευρα τη Ρεπούση για την αντιεπιστημονική, απάνθρωπη, αντεθνική, αντιπατριωτική στάση της. Δεν είναι δυνατόν να αποδοκιμάζεται μόνον αυτή και να ξεχνιούνται όσοι τη βοήθησαν να αναδείξει το «ταλέντο» της στην αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας. Διότι –πώς να το κάνουμε; – η Ρεπούση, αν και «αριστερή», είναι γέννημα του καταστροφικού δικομματισμού. Οι πιο ισχυροί υποστηρικτές της βρίσκονταν κυρίως μέσα στις κυβερνήσεις των δύο πρώην μεγάλων κόμματων: της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Να μην ξεχνάμε ότι το 2006 η Μαριέττα Γιαννάκου (της ΝΔ) ήταν η πρώτη που ανέθεσε στη Ρεπούση να συγγράψει το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού (στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού πειράματος του CDRSEE – «Κέντρου για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στην Κεντρική Ευρώπη») και την υποστήριξε σθεναρά πηγαίνοντας τότε κόντρα στις διαμαρτυρίες για το βιβλίο που εξέφραζαν η κοινωνία, η Εκκλησία και η επιστημονική κοινότητα της χώρας. Κατόπιν, παρομοίως με τη Γιαννάκου έπραξε και η Άννα Διαμαντοπούλου (του ΠΑΣΟΚ) που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της ώστε να μην εκτυπωθεί το νέο βιβλίο ιστορίας που θα αντικαθιστούσε (το 2010*) το βιβλίο της Ρεπούση.

Κοντολογίς, σχεδόν μέσα σε κάθε πολιτικό χώρο διαπιστώνεται ότι υπάρχουν ανθελληνικά – εθνομηδενιστικά σταγονίδια που κάποιο αόρατο χέρι τα προωθεί με την ανοχή, βεβαίως, των εκάστοτε αρχηγών οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις τα τοποθετούν –από την «πίσω πόρτα»– σε θέσεις εξουσίας.

Και όταν κάποια στιγμή ο λαός ξυπνά, εκφράζοντας έντονα τη δυσαρέσκεια του για τις ενέργειες ή τις δηλώσεις των ελληνόφωνων μισελλήνων, τότε ακούγεται από τα κόμματα η δικαιολογία των δήθεν προσωπικών απόψεων. Δικαιολογία που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή! Διότι στα αρχηγικά κόμματα της «δημοκρατία» μας, όπου παραδοσιακά επιβάλλεται η κομματική πειθαρχεία, ακόμα και ο πιο ανόητος γνωρίζει ότι οι αρχηγοί των κομμάτων ανέχονται μόνο τις «προσωπικές» απόψεις των βουλευτών που συμβαδίζουν κατά βάθος με τη γραμμή του κόμματος ή με προαποφασισμένες (ίσως επιβαλλόμενες από ξένους) πολικές• σε κάθε άλλη περίπτωση προβαίνουν αμέσως σε διαγραφές.

Με αυτή την τεχνική συνέβησαν τα εξής: α) για να καταργήσουν το θρήσκευμα από τις ταυτότητες βρήκαν τον ιδιόρρυθμο καθηγητή Μιχάλη Σταθόπουλο• β) για να αλλάξουν τα βιβλία της ιστορίας και να τα επιβάλουν στα σχολεία βρήκαν τη Μαρία Ρεπούση και τη Θάλεια Δραγώνα• γ) για να υποβαθμίσουν τη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έβαλαν το ΚΚΕ να ξανα-προτείνει (με σχετική πρόταση νόμου, το 2008) το «πείραμα Τρίτση» για το διαχωρισμό της Εκκλησιάς από το Κράτος• δ) για το λεγόμενο «μακεδονικό» άφησαν την Ιωάννα Γαϊτάνη να προσβάλει τους Έλληνες με δηλώσεις της μέσα στο κρατίδιο των Σκόπιων• ε) για να πικάρουν τους πρόσφυγες της προσφυγομάνας Θεσσαλονίκης βρήκαν το φιλοκεμαλιστή Γιάννη Μπουτάρη που πρότεινε τη μετονομασία της οδού Απ. Παύλου σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ• στ) για να καταστρέψουν την οικονομία της Ελλάδας και να ξεπουλήσουν τον πλούτο της βρήκαν τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τον Λουκά Παπαδήμο και το Γιάννη Στουρνάρα κτλ.

Αν η Ρεπούση και οι όμοιοί της είναι καθάρματα στα μάτια των Ελλήνων πατριωτών, τότε το ίδιο –και ακόμα περισσότερο– είναι καθάρματα εκείνοι που ως επίσημοι εκπρόσωποι του κράτους της Ελλάδας αποφάσισαν να καταθέσουν στεφάνια στο μνημείο του αιμοβόρου υπανθρώπου Κεμάλ Ατατούρκ: πρώτος ο Γιώργος Α. Παπανδρέου και, κατόπιν, ο Κώστας Καραμανλής. Επίσης κατάπτυστος είναι ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος στην πρόσφατη επίσκεψή του (Μάρτιο του 2013) στην Τουρκία δέχτηκε να γίνουν οι δηλώσεις μαζί με τον Τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν με φόντο το μνημείο της νίκης του Κεμάλ κατά του ελληνικού στρατού το 1922!

Όπως αποδεικνύεται από πλήθος γεγονότων**, με αποκορύφωμα την οικονομική καταστροφή, ο ελληνισμός κινδυνεύει από σύγχρονους «εφιάλτες»• από μια μερίδα του πολιτικού προσωπικού που νέμεται την εξουσία για λογαριασμό αλλότριων συμφερόντων, αφήνοντας πολιτικά ακάλυπτη τη χώρα• προσβάλλοντας διαρκώς και συστηματικά τον πολιτισμό και τη μακραίωνη ιστορία της. Αυτό το πολιτικό προσωπικό, που είναι άμεσα υπεύθυνο για την καταστροφή της χώρας, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΕΙ και να καταδικαστεί με ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ από μια πραγματικά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ πολιτική δύναμη που θα ψηφιστεί για να απελευθερώσει την Ελλάδα από τα ευρωγερμανικά μνημόνια• για να αποκαταστήσει το δημοκρατικό πολίτευμα του τόπου και να οδηγήσει στα ειδικά δικαστήρια όλους τους δοσίλογους• για να εφαρμόσει αξιοκρατία σε όλους τους τομείς• για να υποστηρίξει και να προβάλει όλες τις εκφάνσεις του αξιοζήλευτου πολιτισμού της διαχρονικής Ελλάδας, από την προϊστορία μέχρι τη νεότερη εποχή.

Μια πραγματικά ελληνική δημοκρατική πολιτική αρχή δεν θα έχει ανάγκη από αντιρατσιστικούς νόμους, διότι θα γνωρίζει και θα εμπιστεύεται την ελληνική παράδοση της πολιτικής και εκκλησιαστικής κοινωνίας. Οι οποία στην αυθεντικότητά της είναι κοινωνία σχέσεων ελεύθερων προσώπων που αγαπιούνται μεταξύ τους, έχοντας ως τέλειο αρχέτυπο «αγαπητικής σχέσης» την υπερβατική κοινότητα των τριών Προσώπων, της Τρισυπόστατης Μονάδας, του Θεού της Ορθοδοξίας που δεν είναι Θεός της αγάπης, αλλά… είναι η Αγάπη όσο και η Αλήθεια. Αν το τελευταίο φαντάζει ως ακατανόητη θρησκοληψία, τότε είναι αργά... η Ρεπούση πέτυχε.  Αν ισχύει το αντίθετο, υπάρχει ακόμα ελπίδα για την Ελλάδα.

------------------

*Η κυβέρνηση της ΝΔ, υποχωρώντας τελικά στις δίκαιες αντιδράσεις των ελλήνων πολιτών, αποφάσισε, το 2007, την αντικατάσταση του βιβλίου της Ρεπούση. Η εντολή δόθηκε από τον αντικαταστάτη της Μ. Γιαννάκου, τον Ευριπίδης Στυλιανίδη. Τελικά η εκτύπωση του νέου βιβλίου έγινε –με χίλια ζόρια– το 2012.

**Διαβάστε και το άρθρο μας: «Ελεύθεροι πολιορκημένοι, στη νέα «εποχή εθνικισμού»