Ο Πάπας και οι παπατζήδες

 

Εξουσία καταναγκασμού με πρόφαση τη δημόσια υγεία

Επιστρέφω, σιγά σιγά, στην ελληνική ιστολογία με την ελπίδα να συμβάλω με τις απόψεις μου στη συνάντηση σε έναν κοινό λογικό τόπο, μέσω του ελεύθερου - αλογόκριτου διαλόγου που εξασφαλίζει μόνο η δημοκρατία του Διαδικτύου.

Τούτη την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητο όλοι μας να παραμείνουμε μονοιασμένοι. Η ελληνική κοινωνία για άλλη μια φορά μετά την εποχή των πτωχευτικών μνημονίων καλείται να δείξει την αποφασιστικότητά της και την εξυπνάδα της. Καλείται να συγκροτήσει ισχυρά κινήματα που τα βασικά χαρακτηριστικά τους θα είναι η ομόνοια, η αλληλεγγύη και η αγάπη για ποιοτική δημοκρατία.

Η κοινωνία δεν πρέπει να επιτρέψει στους μηχανισμούς του κυρίαρχου συστήματος να τη διαιρέσουν/διαλύσουν. Όλοι οι πολίτες οφείλουν να αποδοκιμάζουν έντονα εκείνους που προσπαθούν με προπαγάνδα να καθιερώσουν τις νέες κοινωνικές ταυτότητες: των εμβολιασμένων και των ανεμβολίαστων, μέσω της βιομηχανίας του φόβου, δηλ. των Μέσων Μαζική «Ενημέρωσης» ή Εξημέρωσης ή Εξαπάτησης.

Οι παρενέργειες των μέτρων κατά της νέας νόσου covid-19 είναι σοβαρές και αφορούν πλέον την υγεία της Δημοκρατίας. Η νέα νόσος φαίνεται να εργαλειοποιείται, προκειμένου διάφορα «στρατόπεδα» να επιτύχουν ταπεινούς ή σκοτεινούς στόχους οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τη δημόσια υγεία. Χρησιμοποιούν τη γενικότητα της δημόσιας υγείας ως πρόφαση προκειμένου να δομήσουν διάφορες μορφές καταστολής, σε ένα πολίτευμα όπου η βία θα είναι το βασικό δομικό του χαρακτηριστικό. Ένα τέτοιο πολίτευμα δεν μπορεί να ονομάζεται δημοκρατικό.

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ στην «Κριτική της Διαλεκτικής Λογικής» λέει ότι βία δεν αποτελεί αναγκαστικά μια πράξη. Και εξηγεί το μηχανισμό της: «Μέσα στην αμοιβαιότητα, η οποία τροποποιείται από τη σπανιότητα, ο άλλος μάς φαίνεται ως ο αντι-άνθρωπος, στο βαθμό που αυτός ο ίδιος άνθρωπος εμφανίζεται ως ριζικά Άλλος. Δηλαδή φορέας για μας μιας θανάσιμης απειλής.»[1] Ποιους Άλλους εμφανίζουν σήμερα ως φορείς θανάσιμης απειλής; 

Η χρήση της προπαγάνδας αντί της πειθούς αποδεικνύει τον αντιδημοκρατικό τρόπο σκέψης του επικεφαλής του κράτους. Διότι η προπαγάνδα, μέσω των μηνυμάτων φόβου, είναι γνωστό ότι χρησιμοποιείται για τον επηρεασμό του πανικόβλητου αποδέκτη με μόνο στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του προπαγανδιστή. Ενώ, αντιθέτως, η πειθώ αποτελεί μια διαδικασία διάδρασης που ικανοποιεί τις ανάγκες τόσο του πειθόμενου όσο και του πείθοντα. 

Όλοι μαζί λοιπόν, ενωμένοι και αποφασισμένοι οφείλουμε να γιατρέψουμε, προτού να είναι αργά, την αρρωστημένη, από το νέο φασισμό, Δημοκρατία μας. Διαφορετικά είναι πολύ πιθανόν, όταν περάσει το όνειρο του φόβου, να ξυπνήσουμε μέσα σε μια αντιδημοκρατική δυστοπία σαν αυτή που περιέγραψε ο Τζορτζ Όργουελ ή ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη. 

 ---------

1. «Κριτική της διαλεκτικής λογικής», Ζαν Πολ Σαρτρ, Παρίσι, εκδ. Gallimard, 1960

Μίκης Θεοδωράκης: Ο φωτιστής των ποιητών

Σήμερα, Πέμπτη 9/9/2021, η Ελλάδα κηδεύει στο κοιμητήριο του Γαλατά Χανίων, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία, τον Μίκη Θεοδωράκη. Έναν από τους λίγους μεγάλους Έλληνες διανοούμενους που το έργο τους αναγνωρίστηκε διεθνώς, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στις 2/9/2021, στην Αθήνα.

Δεν θα ήταν άστοχο, κρίνοντας τον Θεοδωράκη μέσα από τη μουσική του, να τον χαρακτηρίζαμε ως τον φωτιστή των μεγάλων ποιητών. Διότι δεν ήταν μικρό κατόρθωμα η ανάδειξη, μέσω της μουσικής, των υπέροχων ποιημάτων που σε άλλη περίπτωση πιθανόν να χάνονταν στα σκοτάδια βιβλιοθηκών ή υπογείων, όπου θα διαβάζονταν από μια μικρή κάστα ανθρώπων. Ο Θεοδωράκης μελοποιώντας τα ποιήματα των μειζόνων ποιητών τα φώτισε με μελωδίες που προσέλκυσαν το ενδιαφέρον ανθρώπων από όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Κρίνοντάς τον από την πολιτική του δράση είναι ολοφάνερο ότι ο άνθρωπος αυτός υπήρξε αεί αγωνιστής και πατριώτης. Στάθηκε δίπλα στον απλό πολίτη μέχρι το τέλος, εκφράζοντας με παρρησία τις απόψεις του, τόσο κατά τη διάρκεια της οικονομική καταστροφής του ελληνικού κράτους (δηλ. την εποχή των Μνημονίων) όσο και κατά τη διάρκεια που το πολιτικό κατεστημένο απεργαζόταν το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας. Ο Μίκης μέχρι το τέλος πάλεψε με συνέπεια για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, την ισότητα, την ιστορική αλήθεια και την ενότητα.

Την περίοδο των κατάπτυστων Μνημονίων προέτρεψε τους πολίτες σε ανυπακοή στο καθεστώς των μνημονιακών κυβερνήσεων. Ίδρυσε τη «Σπίθα», ένα Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών, με σκοπό να παρακινήσει το λαό σε αντίσταση: «βάζω εγώ σήμερα μια σπίθα και περιμένω να ακολουθήσουν κι άλλες. Μέχρι η σπίθα να φουντώσει και να γίνει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει».

Την περίοδο που το κατεστημένο πολιτικό σύστημα ξεπουλούσε το όνομα της Μακεδονίας, ο Μίκης Θεοδωράκης εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο το αίτημα των Ελλήνων και των φιλελλήνων του εξωτερικού στο μεγάλο συλλαλητήριο για την Μακεδονία που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Συντάγματος στις 4/2/2018: «Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι, δίνουν όλοι μαζί την απάντηση από την Πλατεία Συντάγματος: Η Μακεδονία είναι μία και ήταν, είναι και θα είναι πάντα ελληνική!»

Ο Θεοδωράκης στο τέλος θέλησε να σταθεί πολιτικά στην τομή των αντιθέτων, αγωνιζόμενος για την ενότητα των Ελλήνων πολιτών. Προσπάθησε να τους ενώσει κάτω από την κοινή αγάπη που πρέπει να έχουν όλοι για την πατρίδα. Για αυτό ξεχώρισε τον πατριωτισμό από τον εθνικισμό.

Αιωνία του η μνήμη και Θεός σχωρέστον!

Είναι ελεύθερη η Ελλάδα 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821;

Εορτάσαμε χθες, 25 Μαρτίου 2021, κλεισμένοι στα σπίτια μας, την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη του αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Οθωμανούς, που ξεκίνησε την 25η Μαρτίου του 1821.

Οι Έλληνες του ’21 ενώθηκαν προκειμένου να πολεμήσουν για έναν σκοπό: για ελευθερία ή θάνατο. Έτσι έδειξαν εξ αρχής ότι γνώριζαν τη βασική προϋπόθεση για να έχει αυξημένη πιθανότητα η επιτυχία της επανάστασης: έπρεπε να νικηθεί ο ενστικτώδης φόβος του θανάτου. Ο στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του επιβεβαιώνει τη συνταγή για την επιτυχία της εξέγερσης: «Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κεδραίνουν».

Όμως τι ήθελαν να ελευθερώσουν οι Έλληνες-Ρωμιοί ή Γραικοί του ’21; Μα φυσικά την αυτοκρατορική - ασύνορη - Χριστιανική Ελλάδα των προγόνων τους, που είχε για πρωτεύουσα τη Νέα Ρώμη· τη Βασιλεύουσα· την Κωνσταντινούπολη και για σύμβολο τής ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας την Αγία Σοφία. Τον υπέρλαμπρο ιερό ναό που γεννήθηκε από την ίδια διαρκή μεταφυσική ανησυχία των Ελλήνων που δημιούργησε, στα αρχαία χρόνια, τον εξίσου εξαίσιου κάλλους ναό του Παρθενώνα των Αθηνών.  

Διημερίδα για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας 6-7 Φεβρουαρίου 2021

Το έτος 2017, με κοινή απόφαση των Υπουργών: Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας της Ελλάδας, θεσπίστηκε να εορτάζεται στις 9 Φεβρουαρίου (ημέρα θανάτου του Διονυσίου Σολωμού) η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. 

Στο πλαίσιο των εορτασμών εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστημιακά τμήματα ελληνικής γλώσσας στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο διοργανώνουν εκδηλώσεις.

Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας προετοίμασε την Διημερίδα για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας – 6 και 7 Φεβρουαρίου 2021. Όποιος το επιθυμεί μπορεί να παρακολουθήσει  σε ζωντανή μετάδοση τη 2η ημέρα των ομιλιών σήμερα Κυριακή 7/2/2021, ώρα 4:00μμ στους παρακάτω συνδέσμους:

• Ζωντανή μετάδοση από YouTube – κλικ εδώ
• Ζωντανή μετάδοση από Facebook – κλικ εδώ