(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)
Αξιοποιώντας τους μηχανισμούς της προπαγάνδας η τωρινή κυβέρνηση συνεχίζει, απ’ εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη, τον περαιτέρω εκ βαρβαρισμό του πολιτικού συστήματος.
Με τον όρο «εκ βαρβαρισμό», χωρίς υπερβολή, εννοούμε την προοδευτική οπισθοδρόμηση της σημερινής «δημοκρατίας» στο προ-πολιτικό στάδιο σατραπικών ή τυραννικών καθεστώτων. Μόνο που αυτή η κατάσταση φέρει ως επικοινωνιακό μανδύα τη «δημοκρατικότητα» στη λειτουργία της.
Κάνουμε χρήση της λέξης «βάρβαρος» όπως τη χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες προπάτορες για να καθορίσουν τους λαούς που δεν γνώριζαν την «πολιτικήν τέχνην» και κατ’ επέκταση δεν είχαν «πολιτικόν βίον», άρα στερούνταν των θεσμών της «πόλεως»: της ισονομίας, της ισηγορίας, της ισοπολιτείας κ.α. που προϋπέθεταν τον «κατ΄ αλήθειαν» βίο.
Στον πολιτισμό της σημερινής «πολιτικής» κυριαρχεί η χρησιμότητα – το αναγκαίο ενάντια στην αλήθεια. Τη λογική των ιδιόρρυθμων – απολίτικων «πολιτικών» διέπει η ανάγκη εξουσιασμού του ατομικού συμφέροντος και όχι ο εντοπισμός των αληθινών αιτιών της οξείας αντιπαλότητας κοινωνίας και κράτους. Αντιπαλότητα που φανερώνεται κυρίως στους πολίτες εκείνους που αποφάσισαν να δράσουν με συγκεκριμένες ενέργειες. Τις οποίες, ανάλογα με την οπτική γωνία, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε: τρομοκρατικές, επαναστατικές ή προεπαναστατικές – αφυπνιστικές.
Φαίνεται, πως η αυτονόμηση του «οικονομικοπολιτικού» συστήματος από τις ανάγκες της κοινωνίας και η βραχυκυκλωμένη (δυσ-)λειτουργία των θεσμών, δεν θεωρούνται, μάλλον, σημαντικές συνιστώσες για την αντίδραση ή δράση των κοινωνικών ομάδων που υφίστανται τις παρενέργειες τους.
Οι «πολιτικοί», διεγείροντας (δια των υποταγμένων σε συμφέροντα ΜΜΕ) τα φίλαυτα αισθήματα της αυτοπροστασίας των ατόμων που εμφανίζονται να είναι τα θύματα μιας «αντικοινωνικής» συμπεριφοράς που «στερείται» αιτιών και πολιτικού ερείσματος, επιχειρούν να νομιμοποιήσουν παράλογους και απάνθρωπους νόμους ή/και νομοσχέδια.
Απομονωμένοι από το κοινωνικό γίγνεσθαι, δεν τολμούν να κοιτάξουν κατάματα τις αποτυχίες τους. Δεν γνωρίζουν, όντας αυτοί οι πρωταίτιοι της παρακμής, τον τρόπο με τον οποίο θα ανατρέψουν ή και θα αντιστρέψουν τη φθίνουσα πορεία.
Τρομοκρατούν τον πολίτη μέσο των φιγουρατζήδων – κινδυνολόγων των ΜΜΕ και στη συνέχεια έρχονται, με έμμεση ή άμεση, βίαιη καταστολή να υπερασπιστούν την ενισχυόμενη ατομοκεντρική – ωφελιμιστική εκδοχή του δικαιώματός του. Με παρόμοιες τακτικές, επιλέγοντας κατά το δοκούν, ανάλογα με τα ιδιοτελή συμφέροντα και όχι με καθαρή – αληθινή πολιτική σκέψη, τον εχθρό της «δημοκρατίας» τους, μετατρέπουν μέρα με τη μέρα τη μορφή του πολιτεύματος σε ολοκληρωτισμό με δημοκρατικές διαδικασίες. Ο απλός πολίτης είναι το πρώτο θύμα αφού σ’ ένα τέτοιο πολίτευμα οποιαδήποτε απροσδιόριστη κοινωνική δυναμική θα αποκλειστεί επικοινωνιακά ή θα συκοφαντηθεί ως αντιδημοκρατική και τελικά θα κατασταλεί με νομιμοφανή κάλυψη.
Αν οι «πολιτικοί» όλων των κομμάτων δεν αντιληφθούν έγκαιρα τις ευθύνες που έχουν για τη καταφανή σημερινή κατάντια της «δημοκρατίας» και δεν επιδιώξουν τις λύσεις των προβλημάτων των πολιτών με πολιτικό τρόπο, τότε αργά ή γρήγορα η αποσταθεροποίηση θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ωστόσο, ό,τι και αν συμβεί θα είναι απόλυτα δικαιολογημένο, θα είναι «οργή λαού».
Με τον όρο «εκ βαρβαρισμό», χωρίς υπερβολή, εννοούμε την προοδευτική οπισθοδρόμηση της σημερινής «δημοκρατίας» στο προ-πολιτικό στάδιο σατραπικών ή τυραννικών καθεστώτων. Μόνο που αυτή η κατάσταση φέρει ως επικοινωνιακό μανδύα τη «δημοκρατικότητα» στη λειτουργία της.
Κάνουμε χρήση της λέξης «βάρβαρος» όπως τη χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες προπάτορες για να καθορίσουν τους λαούς που δεν γνώριζαν την «πολιτικήν τέχνην» και κατ’ επέκταση δεν είχαν «πολιτικόν βίον», άρα στερούνταν των θεσμών της «πόλεως»: της ισονομίας, της ισηγορίας, της ισοπολιτείας κ.α. που προϋπέθεταν τον «κατ΄ αλήθειαν» βίο.
Στον πολιτισμό της σημερινής «πολιτικής» κυριαρχεί η χρησιμότητα – το αναγκαίο ενάντια στην αλήθεια. Τη λογική των ιδιόρρυθμων – απολίτικων «πολιτικών» διέπει η ανάγκη εξουσιασμού του ατομικού συμφέροντος και όχι ο εντοπισμός των αληθινών αιτιών της οξείας αντιπαλότητας κοινωνίας και κράτους. Αντιπαλότητα που φανερώνεται κυρίως στους πολίτες εκείνους που αποφάσισαν να δράσουν με συγκεκριμένες ενέργειες. Τις οποίες, ανάλογα με την οπτική γωνία, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε: τρομοκρατικές, επαναστατικές ή προεπαναστατικές – αφυπνιστικές.
Φαίνεται, πως η αυτονόμηση του «οικονομικοπολιτικού» συστήματος από τις ανάγκες της κοινωνίας και η βραχυκυκλωμένη (δυσ-)λειτουργία των θεσμών, δεν θεωρούνται, μάλλον, σημαντικές συνιστώσες για την αντίδραση ή δράση των κοινωνικών ομάδων που υφίστανται τις παρενέργειες τους.Οι «πολιτικοί», διεγείροντας (δια των υποταγμένων σε συμφέροντα ΜΜΕ) τα φίλαυτα αισθήματα της αυτοπροστασίας των ατόμων που εμφανίζονται να είναι τα θύματα μιας «αντικοινωνικής» συμπεριφοράς που «στερείται» αιτιών και πολιτικού ερείσματος, επιχειρούν να νομιμοποιήσουν παράλογους και απάνθρωπους νόμους ή/και νομοσχέδια.
Απομονωμένοι από το κοινωνικό γίγνεσθαι, δεν τολμούν να κοιτάξουν κατάματα τις αποτυχίες τους. Δεν γνωρίζουν, όντας αυτοί οι πρωταίτιοι της παρακμής, τον τρόπο με τον οποίο θα ανατρέψουν ή και θα αντιστρέψουν τη φθίνουσα πορεία.
Τρομοκρατούν τον πολίτη μέσο των φιγουρατζήδων – κινδυνολόγων των ΜΜΕ και στη συνέχεια έρχονται, με έμμεση ή άμεση, βίαιη καταστολή να υπερασπιστούν την ενισχυόμενη ατομοκεντρική – ωφελιμιστική εκδοχή του δικαιώματός του. Με παρόμοιες τακτικές, επιλέγοντας κατά το δοκούν, ανάλογα με τα ιδιοτελή συμφέροντα και όχι με καθαρή – αληθινή πολιτική σκέψη, τον εχθρό της «δημοκρατίας» τους, μετατρέπουν μέρα με τη μέρα τη μορφή του πολιτεύματος σε ολοκληρωτισμό με δημοκρατικές διαδικασίες. Ο απλός πολίτης είναι το πρώτο θύμα αφού σ’ ένα τέτοιο πολίτευμα οποιαδήποτε απροσδιόριστη κοινωνική δυναμική θα αποκλειστεί επικοινωνιακά ή θα συκοφαντηθεί ως αντιδημοκρατική και τελικά θα κατασταλεί με νομιμοφανή κάλυψη.Αν οι «πολιτικοί» όλων των κομμάτων δεν αντιληφθούν έγκαιρα τις ευθύνες που έχουν για τη καταφανή σημερινή κατάντια της «δημοκρατίας» και δεν επιδιώξουν τις λύσεις των προβλημάτων των πολιτών με πολιτικό τρόπο, τότε αργά ή γρήγορα η αποσταθεροποίηση θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ωστόσο, ό,τι και αν συμβεί θα είναι απόλυτα δικαιολογημένο, θα είναι «οργή λαού».
ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΑΙΧΤΗ !