«Στο αυτόφωρο ο Λάκης Λαζόπουλος. Με εντολή του εισαγγελέα, αστυνομικοί της ασφάλειας συνέλαβαν τον κύριο Λαζόπουλο στο θέατρο που εργάζεται και τον οδήγησαν στα κρατητήρια απ’ όπου στην συνέχεια θα οδηγηθεί, για να δικαστεί, στο Αυτόφωρο της Ευελπίδων με την κατηγορία ότι τα κείμενα του θεατρικού έργου προσέβαλαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Το περιστατικό συνέβη στις 1 Αυγούστου του 1987, όταν ο Λάκης Λαζόπουλος και η Άννα Παναγιωτοπούλου έγραφαν και συμπρωταγωνιστούσαν στη σάτιρα «Τι είδε ο Γιαπωνέζος» η οποία παιζόταν στο θέατρο «Αθήναιον». Την επομένη (στις 2 Αυγούστου) το δικαστήριο αθώωσε και τους δύο ηθοποιούς. Καταλυτική για την αθωωτική απόφαση θεωρήθηκε η υπερασπιστική παρέμβαση της συχωρεμένης Αλίκης Βουγιουκλάκη που παρέστη στο δικαστήριο μετά από παράκληση του θεατρικού επιχειρηματία Γιώργου Λεμπέση.
Με την αναμόχλευση του παραπάνω γεγονότος, που στις μέρες μας μπορεί να φαντάζει από απίστευτο έως ιλαροτραγικό για να μην πούμε γελοίο, αποσκοπούμε να θυμίσουμε, ή να γνωρίσουμε σε όσους δεν γνώριζαν, αυτά που συνέβαιναν την περίοδο που ήταν σε ισχύει ο νόμος περί εξυβρίσεως Αρχής.
Το συμβάν με τον κ. Λαζόπουλο και την κ. Παναγιωτοπούλου ήταν ένα από τα πολλά της περιόδου που ίσχυε η προαναφερόμενη διάταξη. Θύματά της υπήρξαν επίσης: δικηγόροι, δικαστές, δημοσιογράφοι κ.α. Όλα αυτά στη χώρα που γεννήθηκε ο διάλογος και δια μέσου αυτού η Δημοκρατία.
Η υποκειμενικότητα στην ερμηνεία του νόμου οδήγησε σε καταχρηστική εφαρμογή, με συνέπεια την κατάργησή του το έτος 1994.
Την επαναφορά του κατασταλτικού και αυταρχικού νομοθετήματος αποπειράθηκε, ως υπουργός δικαιοσύνης, ο Ε. Γιαννόπουλος το 1998. Ωστόσο, λόγο της μεγάλης κατακραυγής δεν τόλμησε να υλοποιήσει τη σκέψη του.
Σήμερα η κυβέρνηση ξανασυζητάει στα σοβαρά, μεταξύ άλλων παράλογων νομοθετημάτων, την επαναφορά του νόμου περί εξυβρίσεως Αρχής.
Παρόλο που έγκριτοι νομικοί της χώρας, με παρρησία τάσσονται κατά της ισχύς της διάταξης, βλέπουμε τα ΜΜΕ να σιγοντάρουν τις κυβερνητικές προθέσεις προβάλλοντας δημοσκοπήσεις με μπερδεμένα ερωτήματα στις οποίες φαίνεται το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών να τάσσεται υπέρ του νομοθετήματος.
Οι κινήσεις αυτές ερμηνεύονται με βάση την «αρχή της φυγής προ της βίας» (γνωστή και ως αρχή Le Chatelier) που για την περίπτωσή μας γίνεται «αρχή της καταστολής προ της βίας». Δηλαδή, εν όψει αναμενόμενων κοινωνικών φαινομένων που θα είναι απόρροια των οικονομικο-πολιτικών συνθηκών που βιώνουμε, η εξουσία θέλει να περιορίσει το κύριο δικαίωμα της ελεύθερης κριτικής. Θέλει να διώξει την παρρησία που μπορεί να γίνει επικίνδυνα «ξεσηκωτική».
Ως πολίτες δεν πρέπει να ξεχνάμε πως θεμελιώδες συστατικό της Δημοκρατίας είναι ο ελεύθερος διάλογος, η ελεύθερη κριτική των όσων καλών ή κακών συμβαίνουν στην Πόλη. Ο περιορισμός της παρρησίας συνεπάγεται περιορισμό της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε προσεκτικά και σχολιάστε ελεύθερα. Τα σχόλια επιτρέπονται σε ενεργούς - εγγεγραμμένους χρήστες του Διαδικτύου, δηλ. χρήστες που έχουν κάποιο e-mail, και αναρτώνται αμέσως.