Θα λάβει υπόψη του ο RoboPremier Papademos την επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου;

(Κάντε κλικ πάνω στις εικόνες για μεγέθυνση)

Τις τελευταίες ημέρες γράφεται Ιστορία. Ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο. Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο της Ιστορίας της Ελλάδας οι πολίτες δεν εκπροσωπούνται από συνταγματικά και κοινωνικά αναγνωρίσιμο πολιτικό θεσμό που να χαίρει της εμπιστοσύνης τους.

Οι συνθήκες πολιτειακής ανωμαλίας σε συνδυασμό με τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτο ξέσπασμα. Οι κομματικοί αρχηγοί που συγκυβερνούν, οι εξωθεσμικοί τεχνοκράτες και ο προγραμματήσιμος «πρωθυπουργός» ρομπότ: ο κ. Παπαδήμος, οφείλουν να λάβουν υπόψη τους την κατάσταση στην οποία έχουν φέρει την ελληνική κοινωνία. Να εμπεδώσουν όλοι τους ότι οι Έλληνες δεν συμφωνούν με το ξεπούλημα του τόπου τους και με τον εξανδραποδισμό των μελλοντικών γενναίων που επιχειρείται. Αν η κυβέρνηση ενδώσει στις εθνικά επιζήμιες και αντισυνταγματικές απαιτήσεις της τρόικας, αυτή η ενδοτικότητα δεν θα αναγνωριστεί ποτέ ως προσφορά προς το Έθνος. Αντιθέτως, θα συνιστά ΠΡΟΔΟΣΙΑ και οι υπεύθυνοι θα υποστούν όλες τις συνέπειες του νόμου, μετά την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Για τους λόγους που προαναφέρθηκαν έχει μεγάλη ιστορική αξία η επιστολή – υπόμνημα που απέστειλε, στις 2/2/2012, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, προς τον Πρωθυπουργό(sic) κ. Παπαδήμο. Γιατί του περιγράφει με ακρίβεια τις κοινωνικές συνθήκες και την αγωνία του για τους κινδύνους, που δεν είναι μόνο οικονομικοί αλλά και Εθνικοί.

Ορισμένοι ελάχιστοι κατακρίναν* τον Ιερώνυμο για την ενέργειά του αυτή. Ενώ κανονικά θα έπρεπε να διερωτηθούν γιατί ανάλογες κινήσεις δεν έγιναν και από εκπροσώπους άλλων δογμάτων. Εκείνοι δεν ενστερνίζονται την αγωνία των πιστών τους; Δεν θεωρούν μείζον Εθνικό ζήτημα το ξεπούλημα της χώρας; Θα ήταν καλό να υπήρχε μια έγκαιρη έγγραφη έκφραση και της δικής τους αγωνίας, προς τις επίσημες αρχές. Τουλάχιστον για την Ιστορία…

Τα ΜΜ’Ε’ (που κλείνουν το ένα μετά το άλλο), κατά την πάγια τακτική τους όταν δεν συμφωνούν με μια άποψη, δεν προέβαλλαν όσο θα έπρεπε την επιστολή του Αρχιεπισκόπου. Οι ιστολόγοι το έπραξαν ευτυχώς. Όμως εμείς θεωρούμε ότι πρέπει και σήμερα να αναγνωσθεί από όσους δεν τη διάβασαν τις προηγούμενες ημέρες. Είναι ένα Ιστορικό κείμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος, που γράφτηκε την κατάλληλη στιγμή. Απευθύνεται, μέσω του τωρινού Πρωθυπουργού(sic), και στους σκιώδεις «πρωθυπουργούς» της τρικομματικής τρόικας: στον Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ), στον Σαμαρά (ΝΔ) και στον Καρατζαφέρη (ΛΑΟΣ).

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή παρακάτω: 

(Επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου προς τον Πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο στις 2/2/2012)

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Σπαράσσεται η καρδιά και θολώνει ο νους μας με όσα συνέβησαν τους τελευταίους καιρούς και εξακολουθούν να συμβαίνουν στον Τόπο μας. Άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μία στιγμή στην άλλη, τη δουλειά, ακόμη και το σπίτι τους.

Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων – φαινόμενο κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους. Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους. Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους.

Στις δύσκολες και – αναντίλεκτα- κρίσιμες αυτές ώρες, οφείλουμε όλοι να ξέρουμε και να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι η ανασφάλεια, η απόγνωση και η κατάθλιψη έχουν φωλιάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Ότι προκάλεσαν δυστυχώς – και συνεχίζουν να προκαλούν – ακόμη και αυτοκτονίες, εκείνων που δεν μπόρεσαν να αντέξουν το δράμα των οικογενειών και τον πόνο των παιδιών τους.

Μπροστά σε όλα αυτά, η Εκκλησία της Ελλάδος αξιοποιεί κάθε δυνατότητα αλληλεγγύης. Και είναι θετικό που, μέσα στην τόση καταχνιά, ξεπροβάλλει η ευαισθησία, το φιλότιμο και ο αγνός πατριωτισμός των Ελλήνων. Για να δώσει ένα πιάτο φαϊ, ένα ρούχο, μια ανάσα ζωής στους απελπισμένους.

Δυστυχώς, όμως. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον, το δράμα της Πατρίδας μας όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά μπορεί να προσλάβει και νέες ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Ζητούνται, άλλωστε, τις ώρες αυτές, ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα, ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας.

Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο.

Ζητούνται δεσμεύσεις που δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατο της Οικονομίας μας.

Και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία.

Υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας. Υποθηκεύουν την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική μας Αξιοπρέπεια.

Απογοητευμένοι, απελπισμένοι και ανήσυχοι Έλληνες μας ρωτούν και ζητούν υπεύθυνες, ειλικρινείς και πειστικές απαντήσεις.

Ρωτούν τι τους ξημερώνει η επόμενη ημέρα.

Ρωτούν που πάει η Πατρίδα μας.

Ρωτούν τι επιτέλους μπορεί να σταματήσει το δράμα.

Τι μπορεί να ξαναγεννήσει την χαμένη ελπίδα.

Δυστυχώς όμως !

Στη διαμόρφωση των αποφάσεων, οι φωνές των απελπισμένων, οι φωνές των Ελλήνων, αγνοούνται προ-κλητικά. Δυστυχώς, σήμερα, οι Έλληνες δεν βρίσκουμε απάντηση ούτε στα όσα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται, ούτε στα όσα ζητούνται από τους ξένους. Είναι, μάλιστα, τουλάχιστον ύποπτη η εμμονή τους σε αποτυχημένες συνταγές. Και είναι προκλητικές οι αξιώσεις τους σε βάρος της Εθνικής μας κυριαρχίας. Και αυτό είναι, ίσως, το πιο ανησυχητικό.

Δεν μπορεί, άλλωστε να αγνοείται από κανέναν ότι οι αντοχές των ανθρώπων γύρω μας εξαντλήθηκαν. Όπως εξαντλήθηκαν και οι αντοχές της πραγματικής οικονομίας.

Και βέβαια, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν μπροστά μας και άλλοι δρόμοι.

Δρόμοι πνευματικής ανάτασης και οικονομικής ανάταξης.

Δρόμοι δημιουργίας, ελπίδας και προοπτικής.

Δρόμοι ανοικτοί για κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.

Σε αυτούς τους δρόμους οφείλουμε να πορευθούμε όλοι, με τη συναίσθηση της μετάνοιας. Ενώνοντας τις αστείρευτες δυνάμεις του Έθνους μας.

Αποκρούοντας, ταυτόχρονα, τους έξωθεν εκβιασμούς και απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συνταγές τους. Έχοντας, πάνω απ’ όλα, ακλόνητη τη βεβαιότητα, ότι με τη βοήθεια του Θεού και την πίστη στις δυνατότητές μας μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Η Ελλάδα του Πολιτισμού, η Ελλάδα της Ιστορίας, η Ελλάδα των Παραδόσεων δεν μπορεί να χαθεί ούτε γιατί κάποιοι το πίστεψαν, ούτε γιατί κάποιοι μπορεί να το θέλουν. Η Ελλάδα μας μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Μπορεί, και πάλι, να τραβήξει μπροστά.

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Αυτόν τον δρόμο αναζητούμε και προσδοκούμε οι Έλληνες σήμερα.

(Τέλος επιστολής)

--------------

* Σημείωση του blogger: Ο Ιερώνυμος είχε δικαίωμα και ιστορική υποχρέωση να παρέμβει διότι, καταρχάς, εκτός από Αρχιερέας είναι και Έλληνας πολίτης. Δεύτερον, είναι ο αναγνωρισμένος εκπρόσωπος της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, της οποίας το πλήρωμα απαρτίζεται από Έλληνες πολίτες που είναι χριστιανοί και αγωνιούν για το μέλλον του τόπου τους. Τρίτον, ο Ιερώνυμος πλέον γνωρίζει με αποδείξεις τις ολέθριες συνέπειες του αποτυχημένου 1ου Μνημονίου. Και τέλος, το σπουδαιότερο, γιατί σε αυτή τη διαπραγμάτευση δεν διακυβεύονται μόνο οικονομικά, κομματικά ή πολιτικά συμφέροντα, αλλά το συμφέρον ολόκληρης της Ελλάδας που είναι μείζον Εθνικό ζήτημα.