(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)
«Σ’ αγαπώ!», του είπε ο Λοβέρδος και αρπάζοντάς τον από το σβέρκο του έδωσε ένα καυτό φιλί στο στόμα σαν άλλος Μπρέζνιεφ… (Μόνο αυτό δεν είδαμε) Και τούτες οι αγάπες δήθεν προκάλεσαν έκπληξη, αιφνιδιασμό, αμηχανία και άλλα παρόμοια που λέγονται από τα παπαγαλάκια των ΜΜ'Ε' για να ενισχύσουν το αίσθημα της ενότητας και να αναδείξουν το θάρρος της πρωτοβουλίας των κινήσεων. Όμως το θέατρο ήταν κακό και οι μνήμες από το κοντινό παρελθόν νωπές.
Η κίνηση Βενιζέλου - Λοβέρδου ήταν άλλη μια βεβιασμένη κίνηση υφαρπαγής της αρχηγίας του κόμματος με γελοίους θεατρινισμούς, ανάλογη εκείνης που είχε γίνει μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007: Όταν ο Βενιζέλος μόνος του από το Μέγαρο Ζαππείου (ξημερώματα της 17ης Σεπτεμβρίου) έκαμνε δηλώσεις λες και ήταν ήδη ο αρχηγός του κινήματος. Όλοι είχαν αιφνιδιαστεί και τότε – πολύς αιφνιδιασμός πέφτει ρε παιδάκι μου! Όχι όμως ο Λοβέρδος. Ο οποίος μαζί με το Χ. Βερελή και τον Κ. Κουλούρη τάχθηκαν αμέσως στο πλευρό του Βενιζέλου. Τη συνέχεια την ξέρετε: ο Βενιζέλος πήρε τα… γνωστά.