Blogs vs ΜΜΕ: Μια που τ' αναφέραμε, αρχή διαλόγου κάνουμε... (και ΒΙΝΤΕΟ)

Καλά που υπάρχει και το Διαδίκτυο (ελεύθερο προς το παρόν…) και μπορούμε να διασταυρώσουμε απόψεις. Διαφορετικά η μαύρη προπαγάνδα των διαπλεκόμενων και παρωχημένων  ΜΜ’Ε’ θα μεσουρανούσε. Όμως, οι παλιές εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ο Τύπος δεν έχει πια το μονοπώλιο της ενημέρωσης. Πλέον έχει μόνο το μονοπώλιο της προπαγάνδας. 

Τα λάθη του παρωχημένου Τύπου παιδαριώδη. Οι σκοτισμένοι υπηρέτες του κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να συσκοτίσουν την κρίση των πολιτών. Ο πανικός τους είναι φανερός. Παρουσιάζουν δήθεν διαλόγους, που είναι μονόλογοι. Λασπολογούν με δήθεν αποδείξεις, που είναι προϊόντα χαλκείου, ψευτιές! Εφαρμόζουν ξεδιάντροπα «πολυφωνική» μονοφωνία. Λογοκρίνουν και κατακρίνουν τους μη αρεστούς, ενώ προωθούν τους αρεστούς του συστήματος ή/και τους προδότες.

Τα blogs και οι bloggers είναι το αντίπαλο δέος στον αντιδημοκρατικό μονόλογο. Ειδικά αυτές τις λίγες ημέρες μέχρι τις εκλογές οι bloggers οφείλουν να έχουν ανοιχτά τα σχόλια των blogs τους. Για να διευκολυνθεί ο διάλογος!

Bloggers, βοηθήστε τη δημοκρατία. Δώστε τη δυνατότητα του διάλογου και στους αναγνώστες, μέσω των σχολίων. Οι ώρες είναι κρίσιμες και ιστορικές!

--------------------------------- 
Σημείωση: Το λογοπαίγνιο του τίτλου, μόνο κακεντρεχείς θα το συσχετίσουν με το όνομα της Διαμαντοπούλου. Το blog δεν φέρει καμία ευθύνη.

Σήμερα θυμάμαι τις χούντες (της 21ης Απριλίου 1967 και της 23ης Απριλίου 2010)…

Όταν η φάρσα επαναλαμβάνεται ως Ιστορία, η κοινωνία που ζει στην περίοδο της φάρσας έχει ακέραια την ευθύνη. Διότι εξαιτίας τής δικής της αδράνειας δεν απετράπη τούτη η κατάντια.

Αν αναλογιστεί ο κάθε απλός άνθρωπος την ιστορικότητά του. Ότι κάποτε στο μέλλον θα γίνει κι αυτός, εμμέσως ως μέλος του κοινωνικού συνόλου της εποχής του, σημείο αναφοράς και μελέτης του ιστορικού του μέλλοντος, σίγουρα θα λειτουργήσει πιο υπεύθυνα.

Αρκεί μια ερώτηση εμπρός στον καθρέπτη: Σκέφτηκες ποτέ, τι θα λένε για εσένα τα δισέγγονά σου  όταν θα διαβάζουν τα βιβλία της Ιστορίας; Όταν θα σε συγκρίνουν με τους προπάτορές σου; Σκέφτηκες ποτέ, ότι η χούντα δεν τελείωσε το '73; Σκέφτεσαι;…

Άλλο τσούλα κι άλλο βλαχάρα. Μακάρι να ήταν Βλαχάρα!

Δεν προλάβαμε τον συμπλεγματικό αστό νωρίς. Η χρόνια προπαγάνδα του διέστρεψε τις έννοιες ορισμένων λέξεων της ελληνικής και σήμερα εκτίθενται οι άνθρωποι που άκριτα δέχτηκαν τις άστοχες λεκτικές μεταφορές του. Αυτό προφανώς συνέβη και με την άγνωστη κυρία, η οποία στην προσπάθειά της να εκφράσει δικαίως την απαρέσκεια της προς την τελευταία σύζυγο του Άκη Τσοχατζόπουλου, την κ. Βίκυ Σταμάτη, χρησιμοποίησε με λάθος τρόπο, ως υποτιμητικό, το χαρακτηρισμό: «βλαχάρα». Δίπλα στο μειωτικό μεγεθυντικό επίθετο: «τσουλάρα» που χρησιμοποιείται για γυναίκα ανάγωγη ή ανήθικη σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Προφανώς, αντί του σημήματος: «βλαχάρα», ήθελε να χρησιμοποιήσει το σήμημα: «χωριάτα»* όπου η «σημική ταυτότητα» των γνωρισμάτων: της έλλειψης καλλιέργειας, της απολίτιστης, της κοινωνικά ανάγωγης, της νεόπλουτης, της κιτσαρίας είναι πραγματικά σημαντική. Ενώ τα ανωτέρω γνωρίσματα δεν έχουν καμία σχέση με τη φυλετική ομάδα των Βλάχων. Δηλαδή των δίγλωσσων λατινόφωνων γηγενών Ελλήνων.

Δεν θα κομίσουμε γλαύκας εις Αθήνας, απλώς θα υπενθυμίσουμε και εις τας Αθήνας ότι είναι καιρός όλοι μας να προσπαθήσουμε να υπηρετήσουμε την αλήθεια των λέξεων. Διότι «αρχή παιδεύσεως (δηλ. σοφίας) η των ονομάτων επίσκεψις» (ρήση του κυνικού Αντισθένη που διέσωσε ο Επίκτητος, βλ. Διατριβαί §17,12).

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος και το τατουάζ της Ιστορίας

(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος –τέως υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και κορυφαίο στέλεχος αυτού του κόμματος στα χρόνια της δόξης–,  επιτέλους πέρασε την είσοδο των φυλακών Κορυδαλλού (στις 17/3/2012), αν και με τον ίδιο προκλητικό τρόπο που είδαμε την πρώτη μέρα της σύλληψής του (τη Μ. Τετάρτη, 11/3/2012). Δηλαδή χωρίς χειροπέδες. Με τους αστυνομικούς σε ρόλο κομπάρσου κι όχι ως εκπροσώπων του νόμου.

Αυτή η εξαιρετική μεταχείριση ενδυναμώνει τη δυσπιστία απέναντι στο υπόδικο πολιτικό σύστημα. Η κωμικοτραγική μεταγωγή – με τον τέως υπουργό να μετάγεται με πολυτελή αυτοκίνητα της ασφάλειας, να μοιράζει χαμόγελα και χειραψίες (σημ.: μόνο κόκκινο χαλί που δεν του έστρωσαν), αποδεικνύει ότι σε αυτή τη χώρα δεν εφαρμόζεται η δημοκρατική αρχή της ισονομίας. Ο παλαιοκομματισμός της μεταπολίτευσης δεν πείθει ότι έχει σκοπό να τιμωρήσει τους εγκληματίες που ανέθρεψε με την εξωφρενική ανοχή του, τις συγκαλυπτικές επιτροπές του, τις παραγραφές κακουργημάτων και τους αντισυνταγματικούς νόμους περί (μη) «ευθύνης υπουργών».

Δημήτρης Μητροπάνος: Έφυγε σήμερα ένας μεγάλος Έλληνας ερμηνευτής

Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν πεθαίνουν, απαθανατίζονται. O Δημήτρης Μητροπάνος απαθανατίστηκε την Τρίτη, 17 Απριλίου 2012. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, αναδημοσιεύουμε μια συνέντευξή για να υπενθυμίσουμε στους πολίτες την πολιτική του άποψη για την κρίση και το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Καλό παράδεισο!

Κυριακή του Πάσχα: η Κυριακή η Όγδοη, η Ανέσπερη.

Χριστός Ανέστη !
"Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού..."

Χρήστος Γιανναράς: "Η Ελλάδα σήμερα – Η καταστροφή ως ευκαιρία" (ομιλία στη Φλώρινα)

Στην όμορφη Φλώρινα, το περασμένο Σάββατο (31 Μαρτίου 2012), πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση, με προσκεκλημένο ομιλητή τον καθηγητή κ. Χρήστο Γιανναρά. Με επίκαιρο θέμα: «Η Ελλάδα σήμερα: Η καταστροφή ως ευκαιρία».

Έτυχε να ήμαστε παρόντες. Την καταγράψαμε και σας την παρουσιάζουμε ολόκληρη στο βίντεο αυτής της ανάρτησης. Επιπλέον, την κωδικοποιήσαμε σε κείμενο, μεγέθους λίγο περισσότερο από μια σελίδα Α4. Αξίζει τον κόπο να την ακούσετε ή να διαβάσετε την περίληψή της.  

Ο  Χρήστος Γιανναράς επισήμανε ότι σε αυτές τις δύσκολες ώρες είναι πολύ σημαντικό άλμα το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έφθασε στο σημείο να αποδίδει ευθύνες. Ότι συνειδητοποίησε την ανάγκη ρήξεων – να μην ακολουθεί χωρίς προβληματισμό, αλλά να κρίνει προτού να ακολουθήσει.

Ωστόσο, η απόδοση ευθυνών δεν αρκεί για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Ο κ. Γιανναράς ανέφερε χαρακτηριστικά: «ζούμε μια καταστροφή», την οποία πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα. Για να συμβεί αυτό, η ελληνική συλλογικότητα θα πρέπει να απαλλαχτεί από το βασικότερο και πιο επικίνδυνο σύμπτωμά της: την «αλογία». Η οποία εκδηλώνεται εξαιτίας του εγωκεντρισμού που εμποδίζει την κοινωνία των σχέσεων και την αυτοκριτική: άρα το διάλογο και την αλήθεια.

Η εξάλειψη της αλογίας προϋποθέτει την εύρεση ενός άξονα αναφοράς της ευθηνής του καθενός, που θα λειτουργήσει ως αφορμή για την κοινωνική συνοχή. Δηλαδή, κατά τον κ. Γιανναρά, η κοινωνία θα απαλλαχτεί από την αλογία όταν οι πολίτες της ξαναβρούν την χαμένη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους (με έναν τρόπο που προτείνει λίγο παρακάτω).

Ο 77χρονος Δημήτρης Χριστούλας αυτοθυσιάστηκε ηρωικά

Την Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012, ο Δημήτρης Χριστούλας, ένας άνθρωπος οικογενειάρχης, συνταξιούχος φαρμακοποιός, στα 77 του χρόνια αυτοθυσιάστηκε μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Μπροστά στο λεγόμενο «ναό της δημοκρατίας»: το Κοινοβούλιο. Μέσα στην πλατεία σύμβολο του αγώνα κατά του Μνημονίου, του αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία, του αγώνα για ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Στην Πλατεία Συντάγματος: την πλατεία όπου έδρασε κάποτε η ακομμάτιστη κοινότητα των χιλιάδων «Αγανακτισμένων» πολιτών.

Ίσως ο αυτοθυσιασμένος 77χρονος να υπήρξε κι αυτός μέλος των «Αγανακτισμένων». Να βίωσε την αλήθεια εκείνης της σχέσης των προσώπων, που ομονόησαν για να κερδίσουν την πόλη. Όμως η πόλη δεν κερδήθηκε. Την έχει ακόμα ο εχθρός, που είναι ισχυρός γιατί αυτο-ονομάζεται «θεσμός».

Οι συμβολισμοί δεν είναι τυχαίοι. Έχουν σαφέστατο πολιτικό περιεχόμενο. Το Σύνταγμα πρέπει να ξαναζωντανέψει. Ο άνθρωπος με τη θυσία του μεταφέρει  ένα μήνυμα στην κοινωνία. Το αποτύπωσε σαφώς και στο σημείωμά του, με αιματογράμματα: (α) ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ στη ζωή, (β) ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ κατά της κατοχικής κυβέρνησης, (γ) ΚΑΤΑΔΙΚΗ των προδοτών του Έθνους.

(κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση) 

Η πράξη αυτού του πολίτη δεν ήταν αυτοκτονία, όχι! Ήταν αυτοθυσία. Ο άνθρωπος έκανε την ύστατη προσωπική του προσπάθεια για να αφυπνίσει την απαθή κοινωνία. Την ατομοκεντρική – χρησιμοθηρική κοινωνία που σαλεμένη και καταφοβισμένη «λυπάται» και κλαψουρίζει υποκριτικά, πάνω από ένα πτώμα που διαδηλώνει τελείως μόνο του… 

Όμως σε αυτήν την αυτοκτονία, ο Δημήτρης Χριστούλας δεν είναι το πτώμα, είναι ο κοιμώμενος ήρωας. Άλλος είναι ΤΟ πτώμα…

Καλό παράδεισο,
(ή καλή αντάμωση…)

--------------
Υ.Γ.
Οι παρουσιαστές των παρωχημένων Μ.Μ.’Ε’. οφείλουν να διαβάζουν αργά και φωναχτά την πρώτη παράγραφο του τελευταίου σημειώματος του 77χρονου.


Διαβάστε επίσης:  

• Το "Πολυτεχνείο" των "Αγανακτισμένων" μάχεται υπέρ του Συντάγματος